کاش بودی تا دلم

                     تنها نبود تا اسیر غصه

فردا نبود کاش بودی

                      تا فقط باور کنی بی تو

هرگز زندگی زیبا نبود.

انگاه که خنده بر لبت می میرد

                              چون جمعه ی پاییز دلم می گیرد

دیروز به چشمان تو گفتم برو

                               امروز دلم بهانه ات را می گیرد.

به اخر خط رسیده بودم باید ثابت می کردم که دوستش دارم

خیلی عصبانی بودم گفت اگه دوستم داری

رگتو بزن گفتم مرگ وزندگی دست خداست

گفت دیدی دوستم نداری خیلی بهم برخورد

تیغ رو برداشتم رگم وزدم وقتی تو اغوش

گرمش جون می دادم اروم زیر لب گفت:

                        اگه دوسم داری چرا تنهام گذاشتی.

خیابان های تنهایی دلی ولگرد میخواهد

                                   و اوازم بدون تو سکوتی سرد میخواهد

برایت مرده بودم تا برایم تب کند قلبت

                                   ولی حتی نپرسیدی دلت همدرد میخواهد.

شبی در عالم مستی نشستم گریه ها کردم

                                                 برای این دل خسته شبی تا صبح دعا کردم

دعا کردم که مهرت برود از دل ولی

                                     اهسته می گفتم:

                                                            خدایا اشتباه کردم.

کیسه کوچک چای تمام عمر دلباخته ی لیوان بود

ولی هر بار که حرف دلش را میزد

                                صدایش در اب جوش می سوخت

کیسه کوچک چای با یک تکه نخ رفت ته

                                لیوان و حرف دلش را اهسته گفت:

                                                                         لیوان سرخ شد.

مثل همیشه با اشک چشمان همیشه ترم و لرزش دستانم

                            در برابر نام بزرگت در قلب کوچکم می نویسم:

برای اخرین بار دوستت دارم

                            خدانگهدار"

                                        انکه درکش نکردی

                                                      و

                                                          در اوج دوست داشتن تنهایش گذاشتی.